با آغاز جنگ تحمیلی به تقاضای خودش راهی خطه جنوب شد و در اولین خط دفاعی مقابل عراقی‌ها در منطقه دارخوین به مدت نه ماه، با تجهیزات جنگی و امکانات تدارکاتی بسیار کم استقامت و دلاورانی قدرتمند تربیت کرد.
در سال 1360 پس از آزادسازی بستان، تیپ امام حسین (ع) را رسمیت داد که بعدها با درخشش او و نیروهایش در رشادت‌ها و جانفشانی‌ها، به لشکر امام حسین (ع) ارتقا یافت. حسین شخصاً به شناسایی می‌رفت و تدبیر فرماندهی‌اش مبنی بر اصل غافلگیری و محاصره بود؛ حتی در عملیات والفجر 3 و 4 خود او شب تا صبح عملیات در خاکریزش شرکت داشت و در تمامی عملیات‌ها پیشقدم بود.
حسین قرآن را با صدای بسیار خوب می‌خواند و با مفاهیم آن مأنوس بود و علاوه بر داشتن تدبیر نظامی، شجاعت کم‌نظیری داشت. معتقد به نظم و ترتیب در امور و رعایت انضباط نظامی بود و در آموزش نظامی و تربیت نیروهای کارآمد اهتمام می‌ورزید. حساسیت فوق‌العاده و دقت زیادی در مصرف بیت‌المال و اجرای دستورهای الهی داشت.
نظر بدهید